Ervaringsdeskundige

Mijn vak als lichaamsgerichte coach heb ik met name geleerd door zelf heel veel te ervaren. In trainingen, workshops en heel veel eigen proces doorwerken in 1 op 1 sessies met therapeuten. Naast dit werk leef ik sinds mijn 30e een bewust leven, wat betekent dat ik buiten deze opleidingen en therapie, in mijn eigen tijd hier ook graag mee bezig ben. Zelfstudie en veel uitwisselen met vrienden: lichaamswerk, veel leren van elkaars gedrag en overtuigingen, elkaar steunen in uitdagende periodes.

Persoonlijke ontwikkeling

Op jonge leeftijd was ik meestal heel benieuwd hoe het ging met de ander. Als jongen in de omgeving waar ik opgroeide, voelde dit wat apart, vandaar dat ik mijn gevoelige kant vaak wat compenseerde met enthousiasme of stoer gedrag.

Psychologie en het Corps

Na een studiekeuzetest besloot ik maar Psychologie te gaan studeren. Want wat anders? En ja ik had wel echt interesse in mensen… Waarom praatten veel vrienden van mijn ouders veel over politiek, succes en zaken en niet over de mensen waar zij mee werkten?

In mijn studententijd verzoop ik in het corporale leven in Groningen. Ik deed zo goed als ik kon mee met de wat ik het gevoel had dat de bedoeling was. Mijn lichaam zei terugkijkend NEE na drie jaar heel intens leven, uitgaan en mij aanpassen. Ik belandde in een milde depressie. Dit was het begin van mijn zoektocht m.b.v. psychologen, een psychiater met medicatie en coaching. Mijn studie maakte ik af, maar met een zeer bewolkt hoofd, terwijl ik aan het overleven was in de setting waar ik toen in zat.

School voor Filosofie, aikido, familieopstellingen en Centrum voor Intuitie

De coaching zorgde dat ik meer mijn eigen interesse durfde te volgen. Ik begon een cateringbedrijfje naast mijn werk bij Randstad als intercedent en meldde me aan bij de School voor Filosofie. Daar maakte ik kennis met o.a. Gurdjieff, Kahlil Gibran en de rijke Vedanta Filosofie. Bovendien was het meer ervaringsgericht, we oefenden met zittende meditatie: de geest waarnemen en tot rust laten komen. Dit opende mijn belevingswereld, maar nog niet mijn gevoelswereld.

Ik ging ook sessies bij een medium volgen. Dankzij haar ging ik bewuster met mijn voeding om, volgde ik Aikido-lessen en startte een opleiding bij het Centrum voor Leven en Intuïtie. Hier leerde ik mijn mijn eigen gevoeligheid en intuïtie beter kennen en daarmee te communiceren met anderen via readings en healings. Ook ging ik via haar veel familieopstellingen doen en bijwonen. Zo kwam ik in omgevingen terecht waar mijn gevoeligheid werd gewaardeerd als een kwaliteit in plaats van ongemakkelijk, zwaar of te vrouwelijk.

Lichaamstherapie en bewustzijnswerk

Praattherapie bleek weinig voor me te doen in mijn gevoelsleven en ook bij zittende meditatie en energetisch werk bleef mijn levenslust op slot. Door open te zijn over deze geslotenheid bij veel mensen, kwam ik bij holistische massagetherapie terecht. Hier kreeg ik weer contact met mijn gevoel gelukkig. Ik had ook een fysiek lichaam! Wow. In een omgeving met gelijkgestemden waar het aangemoedigd werd jezelf te onderzoeken.

In deze omgeving leerde ik in sessies, in jaartrainingen, supervisiedagen en massagecursussen, de kneepjes van het vak, om de aandacht bij jezelf te houden én ook dat je jezelf in je hele leven kunt volgen met aandacht. Ofwel meditatie kan je dagelijkse staat van leven zijn. Leven in de flow.

Dit bewustzijnswerk was een manier van leven en vond haar oorsprong in Tantra, maar met kleren aan. Tantra gaat voor mij over contact met jezelf en het leven onderzoeken. Allerlei methoden en technieken onderzoeken om bij je eigen gevoelens, verlangens en levensstroom te blijven en deze te kunnen volgen. Om vanuit daar verbinding met een ander te maken.

Maar… Ondanks al dit moois, kreeg mijn lichaam steeds heftigere symptomen (lees: eigen zoektocht), dus er moest nog iets duidelijk worden. Ik mocht nog iets heel wezenlijks leren.

Mijn gevoeligheid ontwikkelen en mijn eigen vorm vinden

Gelukkig kwam ik toen bij mijn leermeesters terecht om in mijn gevoeligheid ontmoet te worden. Dankzij Wilko en diepgaand lichaamswerk kon ik gevoelige stukken doorwerken. Sensitief, energetisch werk met André baande als het ware de weg hiervoor vrij.

Waar sommige mensen een officiële opleiding volgen, leerde ik zoals in vroegere tijden zoals een gezel bij een meester. Tijdens een workshop van Wilko realiseerde ik me dat ik bij mijn echte werk was aanbeland: contactvol aanraken. Ik had het in de vingers en ik voelde dit is de vorm waar mijn gevoeligheid en andere kwaliteiten helemaal tot hun recht kunnen komen.

Inspiratie je eigen weg vinden

In het boek Het Elixer van A.H. Almaas vind ik een aantal principes terug om je eigen weg te vinden in het leven.

Als ‘leerling’ kun je gaan onderzoeken bij welke visie of stroming je je thuis voelt. Contact maken met een therapeut of coach om te kijken of hij/zij aansluit bij je. Methoden zijn van belang om te kijken hoe je tot de verdieping in jezelf komt. Zelf heb ik het meest gehad aan lichaamswerk, vandaar ook dat ik dit doorgeef in mijn eigen praktijk.

Almaas beschrijft dat je overlevingsmechanismen, je overleefgedrag, het ego, je richtingaanwijzer kan zijn naar je eigen essentie. Je hoeft niet meer zoals in klassieke yogatradities doorgaans in lotushoudingen en standjes een moreel leven te leiden en het ego te verslaan. Nier meer jaren te mediteren in afzondering van de wereld.

Tegenwoordig kunnen therapie, coaching en lichaamswerk je ondersteunen om je ego te leren kennen én zo je ware essentie te onthullen. Je ego hoeft niet dood, maar door bewustzijn en oefening kan het ego in dienst gaan staan van je essentie en zo op zijn oorspronkelijk plek terecht komen. Om in de wereld te zijn heb je juist een gezond ego nodig.

Je essentie, ofwel jezelf zijn, is Het Elixer, de ware meester, de oorsprong van geluk, liefde en bewustzijn, waarbij het ego niet anders kan dan uit elkaar vallen bij het erkennen van de absolute schoonheid van essentie en van het hele bestaan.

Jongere generaties

Ik geniet van jongere generaties omdat de hokjes waar ik in opgroeide lijken te vervallen. Ook heb ik de indruk dat jongvolwassenen meer openstaan voor elkaar, voor verschillen en om nieuwe dingen te proberen. Een valkuil hierbij kan zijn oeverloos te blijven zoeken en overal in verzanden. Maar ach, het pad kwijtraken is ook deel van het pad. Zo herken ik dat tenminste in mijn eigen levenservaring.